“Dances with Wolves/Kurtlarla Dans”ı izlerken filmdeki kurdun yani Two Socks/Çift Çorabın ne kadar sempatik olduğunu fark ettim ve böyle bir liste hazırlamalıyım diye düşündüm. Bazen filmlerde öyle sempatik karakterler karşınıza çıkıyor ki kısacık rollerine rağmen filme oldukça önemli lezzetler katabiliyorlar. Buna rol çalmak da denebilir bazı karakterler için. Sinema tarihi bu tür rol çalmalar sayesinde süper star olmuş yıldızlarla doludur. Örneğin Brad Pitt. “True Romance/Çılgın Romantik” filmindeki sempatik kanepe insanı karakteriyle dikkatleri çekmiş ve sonrasını biliyoruz. Örneğin Kemal Sunal. “Tatlı Dillim” filmindeki basketbol oyuncularından biri rolüyle seyirciyi tavlamayı başarmış ve giderek başrollere yükselmiştir. Listeyi yine alfabetik sıraya göre yapacağım. Gecenin bu saatinde hangisi daha sempatik diye düşünemeyeceğim:
Blunted
“Apocalypto”, Mel Gibson, 2006.
Hani şu filmin başında kandırılıp Tapir testisleri yedirtilen yerli. Saflığıyla, filmin sınırlı süresine tekabül eden mutlu anlara bayağı katkıda bulunuyor. Bu listeye koyabileceğim kadar sempatik bir karakter barındıran filmde unutulmaz da bir şerefsiz performansı var.
Böcek
“Yusuf ile Kenan”, Ömer Kavur, 1979.
Belki de en son izlediğim dizi olan “Kaygısızlar”daki Eleman rolüyle hatırlanan Yalçın Avşar, Kavur’un bu olağanüstü güzel filminde de çok sempatik bir karaktere hayat veriyor. Her türlü kanunsuzluğa meyilli olmasına rağmen seyircide inanılmaz bir pozitif enerji oluşturuyor ve trajik ölümü seyirciyi çok ama çok üzüyor.
Donny
“The Big Lebowski/Büyük Lebowski”, Joel Coen, 1998.
Film boyunca çok sık konuşmamasına rağmen sürekli Walter’ın shut the f**k up, Donny azarlamalarıyla muhatap olsa da Donny’nin sempatikliği ve safça sarf ettiği replikler seyircide hoş duygular uyandırıyor. O da ölüyor.
Dwayne
“Little Miss Sunshine/Küçük Gün Işığım”, Jonathan Dayton, Valerie Faris, 2006.
Hani şu konuşmama yemini eden genç. Pilot olma hayali uğruna gösterdiği çabayı takdir etmemek imkansız. Ve o meşhur repliği kullandığı sahne çok etkileyici. Sonra filmdeki her karakter gibi o dayanışma ruhu içinde çok sempatik geldi bana.
Georgette
“Amelie”, Jean-Pierre Jeunet, 2001.
“Amelie”deki hastalık hastası sigara satıcısı kadın. Bu film de tıpkı bir önceki maddedeki film gibi bir sempati bombardımanı ve ben bu karakteri en sempatik yan karakter olarak değerlendirdim. Hayatının aşkını bulduğu süreçteki sahneleri gerçekten çoook güzel (kız replikleri).
Osman
“Muhsin Bey”, Yavuz Turgul, 1987.
Osman Cavcı da tıpkı benim adamım Steve Buscemi gibi bana her filmde sempatik gelmiştir. Bu filmdeki üçkağıtçı yardımcı eleman rolü her şeye rağmen çok sempatiktir. At yarışlarına olan düşkünlüğü Muhsin beye sempatik gelmese de o da aslında filmde selamlanan o eski iyi insanlardan birisidir.
Penny Lane
“Almost Famous/Şöhrete Bir Adım”, Cameron Crowe, 2000.
Penny Lane bir Groupie. Yani Rock konserlerinden sonra kapıda bekleyip grup elemanlarıyla düzeysiz ilişkiler yaşayan kızlardan biri. Bazen onlarla uzun süre de beraber olabiliyorlar. Ama terminolojideki tanımları gereği onlar için önemli olan bir Rock starının yanında olmak. Hep dalga geçilirler ve ciddiye alınmazlar. Bu filmde de Penny Lane çok tutarlı bir insan değil doğal olarak ama her daim muhafaza edilen melekvari sunumuyla seyircide bir sempati yarattığı gerçeği inkar edilemez.
Spike
“Notting Hill/Aşk Engel Tanımaz”, Roger Michell, 1999.
İlk yazılarımdan birine konu olan Spike karakteri, “Notting Hill”e sempati üstüne sempati katıyor. Hem hiç kimsenin istemeyeceği hem de herkesin isteyeceği bir ev arkadaşı modeli.
Two Socks
“Dances with Wolves/Kurtlarla Dans”, Kevin Costner, 1990.
Bu yazıya ilham veren Çift Çorap karakteri filmin doğa savunucusu yanına en çok katkı veren ögelerden biri. Hem çok sempatik hem de ölerek filmin dramatik boyutuna çok büyük katkı sağlıyor. Bence Çift Çorabın ölümü kadar seyirciyi hüzünlendirecek çok az ölüm sahnesi vardır sinema tarihinde.
Wilson
“Cast Away/Yeni Hayat”, Robert Zemeckis, 2000.
Wilson karakteri ne bir insan ne de bir hayvan. Bir voleybol topu. Issız adaya düşmüş Chuck Noland insanının en iyi arkadaşı. Sadece onunla dertleşiyor. Ve gerçek bir karaktermiş gibi seyircide sempati uyandırıyor. Noland’ın vefasızlık girişimi seyirci tarafından kabul görmüyor ve o da hemen özür diliyor zaten. Çok iyi bir filmden çok iyi bir yan karakter daha.
