*Murat Bekar, en son 1996 yılında koşmuştur. Bir de, bozlak dinlese polis çağırır.
*Gürkan Candan, çubuk kraker yerken vicdan sınırlarını zorlar.
*Halil Selimoğlu, mesajları diziyle yazar.
*Reyhan Ay’ın şalını alıp benim kanepeye örtü yapacağım.
*Onur Karataş, “racism”i “raşizm” olarak telaffuz eder.
*Neslihan Botika, Ankara’da öğrenciyken bir gün otobüse binmek istemiştir fakat bileti yoktur. Şoför “yarınki otobüse iki bilet atacağına söz veriyor musun?” diye sorar. O da “evet” der ama atmaz.
*Çağatay Taşkın Yamen, çok rahat bir insandır.
*Haluk Encan, top sakal bırakınca Tarık Mengüç’e benzer.
*Okan Doğan, üniversiteye giderken Kinder sürpriz yumurta alıyordu.
*Yücel Yüksel, “yoooğğh ya”yı bir arya gibi söyler.
*Oğuz Levent Aydın, pastafaryanizme inanır.
*Barış Turan, sivri acı biber turşusunu cips gibi yiyebilir.
*İmran Uysal, kendi planladığı sürprize geç kalmıştır.
*Baran Doğan, gömleklerin sadece ön yüzünü ütüler(di), bir de hiç SHP’ye oy vermemiştir.
*Güven Uygun, eşine bile “hacı” diye hitap eder.
Buradaki herkesin hoşgörüsünden eminim. Bir tek Okan Doğan’dan emin olamadım. Onu da aradım ama cevap vermedi. Bakacağız artık.