1 – İlk hareket bir oyun. Bu oyun dikkatimi çekmiştir hep. Teneffüstür. Çocuklar bahçede bulunmaktadırlar. Oyunda hiçbir kural yoktur, tamamen anarşi hakimdir. Tek malzeme bir toptur. O yoksa plastik, dolu bir su şişesidir. O da yoksa bir kola tenekesidir. Sayısı belli olmayan çocuk, bu nesne peşinde koşar. Ne bir takım olgusu vardır, ne bir gol atma amacı, ne paslaşma, ne taktik, ne de strateji…Amaç, nesneyi diğerlerine kaptırmadan sürmektir. Bu oyunun bir adı da yoktur. Hadi biz bir isim koyalım:…Asdfsfasaf qwer:S olsun! Bu oyundan aldıkları zevki, ihale kazanıp kazandığı ihaleyi taşerona veren adam alamaz.
3 – Son inanılmaz hareketimiz sınıf içerisinde gerçekleşiyor. Öğretmen “birisi tahtayı silsin” deyince üç, dört kişi koşarak tahtaya gelir. Silgi için büyük bir mücadele başlar. Birisi silgiyi elde eder ve dünyayı kurtarmaya başlar. Diğerleri de vazgeçecek değildir. Elleriyle, önlükleriyle tahtayı silmeye başlarlar. Mücadele, silinecek bölgeleri ele geçirmek üzerine evrilir. Ortaokulda veya lisede böyle bir şey olmaz. Bu mücadele çoğunlukla anlaşmazlık ve düşmanlıkla sonuçlandığı için otoriteye başvurulur ve sınıf öğretmeni nöbetçi sistemine geçer. Nöbetçinin en önemli görevlerinden biri, görevi değil çocuklara göre haklarından biri tahtayı silmektir. Böylelikle herkes sırayla dünyayı kurtarabilecektir…
