Geçenlerde kendimi şanssız bulduğumu ima eden bir geyik muhabbeti yazısı yazmıştım. Can Saday geyik muhabbeti olmasına rağmen itiraz etmişti. Elbette o yazı her zamanki gibi abartı, yalan ve provokasyon içeriyordu. Aslında kendimi şanslı bulurum. Maddelere geçelim:
*Platformlu ketılım var.
*Mide ağrısı nedir bilmem. Yenen bir şeyin mideye dokunması nedir bilmem. Her şeyi, iyi yapılmışlarsa, büyük bir zevkle yerim. Olmadı en olmadık şeyleri de yerim ama hiç midem ağrımaz.
*Diş çektirmek, endoskopi olmak, serum yemek, iğne vurulmak falan hiçbiri beni etkilemez.
*Hayatımda beş dakika canımın sıkıldığını, can sıkıntısından yapacak bir şey bulamadığımı hatırlamıyorum. O kadar çok hobim var ki iradeyle yeni hobileri hayatıma dahil etmiyorum.
*Avrupa’yı ve Uzak Doğu’yu neredeyse tükettim.
*Devlette öğretmenim. Sosyalizm koşullarında çalışıyorlar. Bundan daha kek bir iş olamaz. Toplumda, hiç hak etmedikleri ve de altını dolduramadıkları bir krediye sahipler. Riyakarlar (yok kıl yok tüy) beni silsin, engellesin.
*Messi’yi gördüm.
*Alevi bir ailede dünyaya geldim. Bir Alevi çocuğu gelse ve ailesine “Ben ateist oldum.” dese “Ee, napalım?” der ailesi.
*İstanbul’da yaşıyorum. Dünyanın en çok şey vadeden şehirlerinden biri.
*Üşümem ve de terlemem.
*Yorulmam.
*İngilizce biliyorum. Bir insanlık görevidir ve TR’de öğrenmek neredeyse imkansızdır. Bu yazıyı okuyanların çoğunun 10 yıldır falan, hayata geçmemiş İngilizce öğrenme projeleri var.
*Türkiye’yi neredeyse tükettim.
*MÖ çok iyi bir insan.
*Gerçekçi damacana pompasına sahibim.
*İstersem elimden her iş gelir.
*Bazen başım ağrır, her türlü ağrı kesici beş dakikada ağrımı keser.
*Bir şeyi kafaya takarsam 1,5 senede onun uzmanı olurum.
*Her gittiğim yerde dost, arkadaş bulurum.
*Ev boyayabilirim.
*Çocuklarla çok iyi anlaşırım.
*Yetişkinlerle iyi anlaşırım.
*Mitler, efsaneler, genel geçer kabuller her daim hedef tahtamda yer alır. Gerçi bunun şans olarak değerlendirilmesi biraz muammalı, bugüne kadar bu durumdan ekmek yemedim bilakis başım balaya girdi sık sık.
*Kadir Taşdelen’le aynı şehirde yaşamıyorum.
*Barış Can Salman’ın dağıttığı tek güne tanık oldum.
*MÖ çok iyi bir aşçı.
*Türk futbolundan istifa edip futbol severliğe devam ediyorum.
*Benden nefret ettiğini bildiğim iki, üç kişi oldu. Onların da ortamlarda ratingleri çok düşük.
*Ne zaman sınav görevine başvursam çıkar, sonra ben gitmem, yine başvururum yine çıkar.
*Bugüne kadar reddedilen bir tayinim olmadı.
*Formasyonsuz atandım, atandıktan sonra MEB’e bağlı formasyon kursuna gittim, bir de üstüne para aldım.
*2020’de ŞL finaline gideceğim.
*İstersem bir ayda 10 kilo veririm.
*Loş ışıklarda kel gözükmüyorum.
*”Kız Bahçende Gül Var Mı?” türküsünü bilen 625 kişiden biriyim.
*Ahmet Kaya’yı, Neşet Ertaş’ı, Mahsuni Şerif’i canlı izledim.
*İlk defa dokuz yaşımdayken tek başıma toplu taşımayla müze gezmeye gittim. 12 yaşımda yine tek başıma toplu taşımayı kullanarak bir mimari yapıyı görmeye gittim (Atakule.) 14
(veya 12 de olabilir, araştıracağım) yaşımda tek başıma şehirler arası yolculuk yaptım.
*Batakta hiç 12 deyip de batmadım.
*Tavlada dünyanın en iyisiyim.
*HS salatasında dünyanın en iyisiyim.
*Babamın askerden izne geldiğini hatırlıyorum.
*Üç yaşımdan sekanslar hatırlıyorum, yani hafızam iyidir.
*Zaman yönetimim iyidir. Yaşam kalitesini arttırır.
*Hiçbir yere geç kalmam. Bu da şans olarak değerlendirilmeyebilir gerçi.
*Yön duygum iyidir.
*Damak zevkim iyidir ama çok kötü bir aşçıyım.
Devam edebilir.
