Etiket arşivi: romanlar

“Ben keyif aramıyorum. Tanrı’yı istiyorum, şiir istiyorum, gerçek tehlike istiyorum, iyilik istiyorum. Günah istiyorum.” Kitabın tasavvur ettiği gelecekteki mükemmel/mekanik toplumda yaşayan ve “ruh” arayan (bana göre kendisine rahat batan) adam. Kanlı canlı, hafif kaotik, adrenalin dolu bir üçüncü dünya ülkesinde … Okumaya devam et →

“Tüm hayvanların en zekisi, iyiliğin ne demek olduğunu bilen insanoğluna bir baskı yöntemi uygulayarak onu otomatik işleyen bir makine haline getirenlere kılıç kadar keskin olan kalemimle saldırmaktan başka hiçbir şey yapamıyorum…” “Otomatik Portakal” (A Clockwork Orange) romanının İngiliz yazarı Antony … Okumaya devam et →

2020 yılı için böyle bir yazı yazmıştım. O sene rekorumu kırmış ve 56 kitap okumuştum. Pandemi başlamıştı ve devlette çalışan bir öğretmen olarak, her zamanki gibi, herkesten daha çok boş vakte sahip olmuştum. Bir sene önce de bir liste çıkarmıştım. … Okumaya devam et →

Vedat Türkali’nin tereddütsüz fetiş yazarlarımdan biri olduğunu söyleyebilirim. Uzun zamandır onun “Mavi Karanlık” romanını okumak istiyordum. Hangi karanlık mavi? Mina Urgan’ın “Bir DinOzorun Gezileri” kitabını okursanız orada bir takım aydınların 50’li, 60’lı ve 70’li yıllarda mavi yolculuk denen olaylara başladığını … Okumaya devam et →

Adalet Ağaoğlu’nun daha önce “Üç Beş Kişi” adlı romanını okumuştum. Çok beğenmiştim. Yazarın “Dar Zamanlar Üçlemesi”ni okumak hep aklımdaydı. Bir ara, edebiyat sohbetlerinde çok önerilen “Bir Düğün Gecesi” adlı romanına başlamıştım ve birkaç 10 sayfa sonra okumayı kesmiştim. Çünkü romanın … Okumaya devam et →

“’Seninle birlikte olmaktan yorulan insanlara hak veriyorum’ dedi albay. ‘Hepsi beni başından attı albayım.’” Yaklaşık iki sene önce “Tutunamayanlar Roman Eleştirisi: Hayat Güzel Midir?” başlıklı bir yazı yazmıştım. Aslında o yazıdaki bütün “tutunamayanlar” kelimelerini “tehlikeli oyunlar” kelimeleriyle değiştirip yazıyı tekrar … Okumaya devam et →

“Eskiden, bir yolcu, bir köye yaklaşırken her bir kovuğa saklanan köylüler, şimdi, civarlarında geçenleri yolun yarısında güleryüzle karşılamaya çıkıyor: ‘Bize buyurmaz mısın?’ diye sesleniyordu ve bunlar, artık hiç tezek yakmıyordu. Kömür ve odun işin en modern tekniğe göre eline almış … Okumaya devam et →