Türk futbolunun gelmişini, geçmişini, şimdiki halini, sülalesini, 49 ceddini, ekmeğini, suyunu, kitabını, mezardaki dedesini artık hiç beğenmiyorum…
Bu yazıya yorum yapmayınız!
Öyle işte kardeşim…”Düşüncelerim” diye başlık var. Okur, geçersin veya okumadan geçersin…
Neden yorum yapılmamasını istiyorum çünkü alengirli konularda insanlar doğru dürüst yorum yapmayı beceremiyorlar ve sinirlerim bozuluyor. Dediğim gibi, bu konudaki düşüncelerim için ölüp, bitiyorsanız okursunuz; bitmiyorsanız okumazsınız…
Uzun zamandır Türk futbolu seyirciliğini bıraktım. Sadece derbileri izliyorum. Bazen iyi futbol oluyor onlarda. Bir de sosyolojik gözlem yapıyorum derbileri izlerken.
Galatasaray taraftarlığını da bıraktım ki hayatımdaki en önemli şeylerden biriydi. GS başarılarından hiçbir zevk duymuyorum. Şansa bak! 2011’de Türk futbolundan istifa ettim ve ondan sonra üç mü dört mü ne şampiyonluk kazandılar. ŞL’de çeyrek final oynadılar.
Avrupa futbolunun çok iyi bir takipçisiyim yalnız. Görüyorsunuz bunu…Orada savunacak çok şey olmadığına değineceğim.
Şimdi bir ülkenin insan kalitesi ne ise futbolun (veya herhangi bir şeyin), o insan kalitesini aşarak çok iyi performans göstermesini bekleyemeyiz herhalde. İnsanlar nasılsa futbol da öyle. Ben bu ülkenin insan kalitesini hiç beğenmiyorum.
Futbol söz konusu olduğunda “erkek” ve “para” olgularına bakmak gerekecek. Futbol, erkeklerindir. Tıpkı, İslam dininin İslamcıların, Atatürk’ün Atatürkçülerin, sosyalizmin sosyalistlerin, edebiyatın edebiyatçıların oldukları gibi. Futbol, erkeklerindir. O yüzden çok az da olsa gerçek anlamda futbol takipçisi olan kadınları anlamakta hep zorlanırım ben. Futbol, erkeklerindir. Ben dahil olmak üzere bütün erkeklerin allah belasını versin! Evet, aynen böyle düşünüyorum…Biz şererfsizlerin oyuncağı olan futbol bizim bütün kirimizi bünyesinde barındırıyor. Türkiye söz konusu olduğunda, bu kir Avrupa’dan iki kat daha fazla bana göre. Net!
Paranın da allah belasını versin! O kadar büyük bir sektör ki ve o kadar büyük bir ideolojik işlevi var ki kipkirli olmaması imkansızdır. Böyle büyük bir pastanın olduğu yerde masum ve samimi duygulara yer yoktur. O, bazı romantik taraftarların gönlündedir ancak.
Türk futbolunun üç sac ayağı vardır. Metin Çulhaoğlu yazılarında sık gördüğüm “üç sac ayağı” deyimini nihayet kullanabildim 
Nedir bu sac ayakları? Gaz, kaos, çirkeflik…Sadece futbol seyircisi olmak da yetmiyor. Üç büyüklerden hangisi, şu saydığım üç unsuru daha iyi idare ederse o, şampiyon oluyor. Takımlarda sembol futbolcu yok ki artık bundan sonra bence çok zor yetişir. Büyük takımlar savaş baronlarının, mafya serserilerinin, kendisini göstermek isteyen burjuvaların at çiftliği.
Bir de TR’deki insanlar futbolu, bir oyun olarak, bir spor dalı olarak izlemek yerine; çoklukla başkalarına laf sokmanın, başkalarıyla didişmenin aracı olsun diye izliyorlar.
Gelelim Fenerbahçe’ye. Geçen hafta sonu oynanan maçta şu oldu, bu oldu gibi bir derdim yok. Genel bir durumdan bahsetmek istiyorum. Diğer takımlara düzgündürler demek istemiyorum asla ama Fenerbahçe, arsızlığı ve şımarıklığı temel özelliklerinden yapmış. Uzun yıllardır böyle. Bunun başlıca sorumlusu da Aziz Yıldırım’dır. Çünkü kalabalık insan topluluklarını bir araya getiren oluşumlar liderlerinin özelliklerini yansıtırlar çoklukla. Siyasi partiler böyledir. Takımlar, okullardaki sınıflar, dernekler de böyledirler. Aziz Yıldırım’ın 20 yıllık iktidarı Fenerbahçe’ye bu onarılamaz kötülüğü yaptı. Kendi taraftarları dışında herkesin nefret ettiği bir kulüp. Nerede arıza, şerefsiz, yavşak karakterleri futbolcu varsa Fenerbahçe’nin en önemli oyuncusu oluyor. Diğer takımlarda yok mu bunlardan? Var ama bu tip futbolcular, bu takımda hep çok önemli, sembolvari mevkiler işgal ediyorlar. Taraftarlar onları bağırlarına basıyor. Açıklamalar, demeçler, kızdırmalar hep gırla. Megalomani…Hah, tamam aradığım kelimeyi buldum. Fenerbahçe eğer bir camiaysa bu camianın çok büyük bir bölümüne sirayet etmiş bir megalomani duygusu var. Bundan eminim. Tekrar ederek bitiyorum, diğer takımlar gül bahçesidir demek istemiyorum ama Fenerbahçe’de bazı olumsuz özellikler diğerlerinden daha belirgin.
Bu yazıyı hiç durmadan yazdım. Yazım yanlışlarına bakamayacağım. Cu
