Todd Solonz’un “Happiness/Mutluluk”u (1998) aslında Sam Mendes’in “American Beauty/Amerikan Güzeli”nden (1999) bir sene önce çekilmiş olmasına rağmen; evlilik, kadın erkek ilişkisi, cinsellik gibi olgulara Amigo Orhan’ın Mustafa Denizli’ye kafa atması gibi daldığı övgüsü hep “Amerikan Beauty”e yöneltilmiştir.
“Ayy çok gerçekçi filim” diye etiketlenen “American Beauty”i izlemiş olanlar “Happiness”ı izlerlerse ne derler tahmin edemiyorum. Ünlü sinema sitesi premiere.com “En Tehlikeli 25 film” listesine “American Beauty”i değil de “Happiness”ı almıştır mesela. Bu örnekleri vermekteki amacım “American Beauty” kötüdür, asıl kafayı atan “Happiness”tır demek istemiyorum. “Happiness”ın, az bilinmesinden dolayı, “American Beauty”den daha sarsıcı bir etkiye sahip olduğunu anlatmak istiyorum. Aslında bir komedi filmi özelliklerine de sahip olan “Happiness”ın, cinsellik üzerine öyle sert söylemleri var ki gerçekten izlemesi zor bir film. Filmde hiçbir pornografik sahnenin yer almadığını da belirtmek istiyorum, çünkü akıllara bu gelmiş olabilir. Fakat kullanılan dil oldukça provokatif. Çok başarılı oyunculuklar var, özellikle kendine güveni olmayan, telefon sapığı rolündeki Philip Seymour Hoffman inanılmaz iyi. Herkes çok iyi. Son zamanlarda bu kadar şok edici bir film izlemedim, evet mideye sıkı bir yumruk indiriyor (eleştirmen tripleri). Evlenmeyi düşündüğünüz bir sevgiliniz varsa klavyenizden h-a-p-i-n-e-s harflerini silin derim.
