Ortaokulda oynadığımız oyunun adı orospuydu. “Hadi, orospu oynayalım!” Basket potasının çevresine dört, beş kişi yarım ay şeklinde dizilirdi. Bir kişi de ebe olurdu ve potanın altında beklerdi. Bu arada, oyunlarda neden bedel ödeyenlere hep “ebe” denir? Neyse, amaç ebeye “dokuz” basket atmaktı. Tur dönerdi ve en sondaki kişi basketi atamazsa o ebe olurdu. Ex ebe de ilk sıraya geçerdi. Birisi dokuz olunca ona bir hak verilirdi. Ortaya geçip basket atmaya çalışırdı. Attıkları dokuzdan düşülür ve tur devam ederdi. Amaç bir kişiyi, dokuz basketle “orospu” yapıp onunla dalga geçmekti. Biz erkekler böyle yetişiyoruz işte…
Not 1: Refleks olarak yani öfkelenince küfür etmem. Edilirse rahatsız olurum. Bunun saçma sapan gerekçelerle savunulmasını zavallılık olarak görürüm. Gelişmemişliği çocuk kandırır gibi yansıtmak olarak görürüm. Küfürün goygoyunu yaparım ama. Argo deyimler, ifadeler, atasözleri beni güldürür. Bence kritik yer penetrasyon imasıdır. O olmadan bir takım organlarla ilgili deyimler kullanılabilir. Penetrasyon iması, kime penetre ediliyorsa onun için aşağılanmadır.
Not 2: Kimsenin isteyerek veya şikâyet etmeyerek fahişelik yaptığını düşünmüyorum.
Not 3: Orospu çocuğu ifadesini de kullanmam. Kullanılmasını doğru bulmam. Neden annesini aşağılıyorsun?
Not 4: Bu sorun verili düzen içerisinde de epeyce iyileşebilir. Bunun böyle olmadığını iddia edenler avantajlarını bırakmaya götü yemeyen bazı erkekler ve onların etkisindeki bazı kadınlardır.
Not 5: Nihai çözüm içinse politik devrim artı yüz yıl diyorum.
Not 6: En eski meslek fahişelik değildir. Bu da erkeklerin attığı nice yalanlardan biridir.
Not 7: Bence küfür Can Yücel’e de başka birisine de “yakışmıyor”.
Cu
